 |
MUNDUAREN EDERTASUNA
Lur eremu zabala, haize zakarrak astindua. Zeruan,
lainotzar ilunak arrastiriaren argitara. Apenas ezer estepa haren gainean,
sastraka ziztrin batzuk, harritza zabalak. Eta argitasun xume bat han urrutian.
Hurbildu gaitezen gehiago bertara.
Kapusaietan bildurik, bi irudi ageri dira su txiki baten
ondoan, isilik., Beharrak eta Zoriak, anai-arreba hilezkorrek, eternitatea
daramate gizakien halabeharrak arakatzen eta erabakitzen. Gizakiok, anai-arrebaren
oin belztuen inguruan eginahaletan dihardugun inurri ñimiñoak baino ez gara.
Milurtetako behaketa arretatsuak, anai-arrebaren jakinduria eta bereizteko
gaitasuna zorroztu egin ditu, eta bere onberatasuna areagotu. Haien epaiak ez
omen dira izaten ez krudelik ezta latzik ere, ulerkorrak eta borondate onekoak
baizik. Horregatik, jainkotiar bikotearen arreta nigan biltzen dela antzematen
dudanean ez naiz beldurtzen, aitzitik, erabateko konfiantzaz libratzen naiz
beraien iritzira.
-
Zer egingo al dugu Bakartiarekin, anaia? Zer dohain emango maitasunak
bide bazterrean erortzen utzitako horri? Zeren beldur naiz ez ote zaion astuna
izango bakartasuna, amaigabeak izango bere egunak, eta antzuak bere gauak.
-
Ez zaitez beragatik kezkatu, arreba. Munduaren edertasuna eskainiko
diogu oparitzat Bakartiari. Beteak izango dira bere egunak, mirariez eta elkar
topatzez beteak. Arinak joango zaizkio gauak, eta jende eta herri ugarik bere
urratsen berri izango dute. Bidaiari deituko diote eta bidaiari bezala
ezagutuko dute. Eta dagoeneko zahar eta nekaturik, zangoek bere burua eusteko
gauza izaten ez direnean, oraindik gordeko du begiradan so egindako edertasun
zaharren islada, ikusi eta ezagutu dutenen distira …
Patxi Aiaratik
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina