ARKTIAR KRONIKAK 3. ARRASTOAN ZEHAR

 

ARKTIAR KRONIKAK 3.

ARRASTOAN ZEHAR

Emeki emeki neurrigabetasun zurian barruratzen goaz. Aurreneko joanaldian eta bigarrenaren erdian, arrastoan zehar nahiko mugimendua dabil. Eskietako oinatzei elurrezko motoena gaineratzen zaizkie, eta horietako batzuekin gurutzatuko gara. Errepide eta trenbidetik ordu gutxitara baino ez gaude, eta nabaria da. Eskiatzaile talde gehiago aurkitzen ditugu, batzuk pulkak garraiatuz, besteak motxila bizkarrean. Interesgarria iruditzen zait erabiltzen dugun ekipamendua beraienarekin alderatzea. Bertakoek eski zabalagoak darabilte, finkapena mota desberdin ugariz hornituak, zahar eta traketsenetatik modernoenetara. Pulkak dira nire arreta bereziki bereganatzen dutenak. Gureak baino luzeago eta baxuagoak dira, eta gorputzari ziri zurrunen sistema baten bidez lotzen zaizkio, ondorioz iraultzea zailagoa izanik. Inork gutxik ez du trabesiako materialik erabiltzen, hemengo erliebe apal hauetarako ez baitira egokiak. 

Bestalde, elur-raketen laguntzaz oinez dabiltzanak daude, eta arnesez hornitutako zakur batez edo bikote batez lagundutako eskiatzaileak, zakurrak uhalen bidez lotuak pertsonari tiraka laguntzeko. Eta niretzat deigarriena, zakurrez tiratutako lerak. Zein ederra den taldea hurreratzen nabaritzea, zakurrak pozaren pozez zaunka eta arnasestuka aurreratzen gaituztelarik. Hori guretzat abantaila da, arrastoa ezin hobea uzten dutelako. Egun pare batez musher austriar batekin eta bere bezeroekin topatu gara. Bospasei leraz osatutako karabana eratzen dute, lera bakoitza lau edo sei zakurrek tiratzen dutelarik. Behin aterpera iritsita, musherrak lerro bat osatzen du zirga baten bidez, eta bertan tarte erregularretara kateatzen ditu zakurrak, bakoitza bakarrik geratzen delarik, janariagatik borrokatu ez dezaten suposatzen dut.

Adi egoten natzaie egunsentian, goiztiriak magal elurtuak arrosaz tindatzen dituenean. Abere bakoitza elurretan zulatutako sakonune txikian bere baitan bildurik, zai, oraindik zamatu gabeko egurrezko lera lerdenen ondoan, musherrak eta bezeroek zakurren gosaritarako haragia egosteko ura berotzen duten artean itxaroten. Haien itxura iletsuak, aldi berean jostalari eta basatia, erakarri egiten nau, baina baezpada ere ez naiz laztantzera ausartzen. Aparta izan behar da zure zakur taldea zaintzea eta beraiekin ibilaldi luzeak egin ahal izatea, Nicolas Vanier bezala. Bezeroek ordea ez didate inbidia askorik ematen. Azken finean, nahiz eta zakurren zainketan lagundu, bidaian zehar bere burua garraiatzen uzten dute besterik gabe, ariketaren bidez gorputza berotu gabe, eta badirudi hotz dezente pasatzen dutela. Nahiago dut gure ibileraren autonomia, mantsoagoa baina iraunkorragoa, nekezagoa baina kontzienteagoa.

Patxi Aiaratik